วันนี้เดินตลาดต่างจังหวัด เห็นคนแก่ทำขนมหวานขายกล่องละ 10 บาท เลยซื้อมา 5 อัน แกแถมให้อันนึงด้วย
เลยนึกขึ้นมาได้ว่า คนแก่บางคนอาจไม่มีญาติ ไม่มีลูกหลาน ต้องหาเลี้ยงชีพด้วยตัวเอง
หากขายในตลาดที่คนเยอะ ก็คงจะขายได้เยอะ แต่ถ้าตลาดคนน้อย ก็คงจะขายได้น้อย
เมื่อรายได้น้อย แกก็คงลำบาก เลยคิดว่าทำยังไงถึงจะช่วยคนแก่ได้

เลยเกิดแนวคิดนี้ขึ้นมา

1. ให้ทุกจังหวัดมี "ผู้ดูแลอาชีพคนแก่" 1 คน
2. ให้ผู้ใหญ่บ้านทุกหมู่บ้าน จดชื่อคนแก่ที่อยากทำขนมขาย (ขนมอะไรก็ได้) แล้วส่งรายชื่อให้ "ผู้ดูแล" ประจำจังหวัด
3. "ผู้ดูแล" จะจัดรถขนส่งฟรี เพื่อไปรับขนมของคนแก่ทุกวัน มาไว้ที่ศูนย์กระจายสินค้าที่ตั้งขึ้นมาใหม่
และจ่ายเงินค่าขนมด้วย เช่น ขนมราคา 10 บาท ก็จ่ายไป 7 บาท
4. ให้ผู้ใหญ่บ้านทุกหมู่บ้าน จดชื่อร้านค้าที่ต้องการรับขนมไปขาย แล้วส่งรายชื่อให้ "ผู้ดูแล" ประจำจังหวัด
5. รถขนส่งขนขนมแจกจ่ายตามร้านค้าต่างๆ โดยเรียกเก็บเงินจากร้านค้าชิ้นละ 8 บาท
6. ร้านค้าขายราคา 10 บาท รถขนส่งจะวิ่งมาเติมสินค้า ทุก 3 วัน และเปลี่ยนแปลงรายการขนม ตามความต้องการของร้านค้า (ชิ้นไหนขายดีก็เพิ่ม ชิ้นไหนขายไม่ดีก็เก็บคืน)

โครงการนี้ ต้องใช้เงินของรัฐบาลในการดำเนินการ เป็นค่าใช้จ่ายโกดังสินค้า ค่าพนักงานขับรถ ค่าน้ำมัน และเงินเดือนพนักงาน

แต่เรื่องโกดัง เราอาจขอความร่วมมือจากเศรษฐีใจบุญในจังหวัดต่างๆ เพื่อเอื้อเฟื้ออาคารสถานที่ในโครงการนี้

ในปีแรก อาจสรุปไม่ได้ว่า ทำแล้วมีกำไรหรือขาดทุน
แต่หากมีความพยายามดำเนินโครงการนี้ จะเพิ่มโอกาสให้คนแก่มีงานทำ มีรายได้เลี้ยงตัวเอง
และถ้าบังเอิญขนมขายดี อาจกลายเป็นสินค้าส่งออก
คนแก่มีรายได้ มีกำลังซื้อ เศรษฐกิจชุมชนก็จะดีตามไปด้วย

คนทุกคนมีความสามารถ เพียงแต่ต้องการการผลักดัน และการสนับสนุน ผมเชื่ออย่างนั้นครับ

ทศพรรษ ทองน้อย
7 มิ.ย. 57